سومین  جلسه تفسیر قرآن جهت اعضاء هیات علمی و کارکنان در روز پنج شنبه مورخ 23/3/92ساعت 9.30 در آمفی تئاتر علامه فیض کاشانی با ادامه  موضوع سبک زندگی واستاد گرانقدر حاج آقای شاه فضل تشکیل گردید .

 

جلسه با تلاوتی از آیات کلام اله مجید آغاز و گزیده ای از مبحث قبل  توسط یکی از حاضرین در جلسه قرائت گردید و

سپس استاد گرانقدر به ادامه مبحث پرداختند :

گزیده ای از بیانات استاد :

ذکر صلوات بر محمد و آل محمد (ص) در شعبان ،ارزش واهمیت بسیار زیادی دارد و از خداوند می خواهیم توفیق بهرمندی از این ماه را به ما عنایت فرماید .

در جلسات قبل اشاره کردیم اولین اصل در  رابطه انسان باخدا عبارت است از خدا شناسی و اینکه شناخت انسان نسبت به خداوند باید صحیح باشد .

اصول دوم در این زمینه این است که :

باید دستورات خداوند را قبول داشته باشیم هر چند امکان عمل به آنها برای ما وجود نداشته باشد .

شناخت  دستورات الهی با توجه به افراد و علم و عقل آنان متفاوت است ، ممکن است فردی که در علمی تخصص دارد بعضی از دستورات الهی را قبول نکند وبا توجه به علم خود استدلال بیاوردو دستورات الهی را نپذیرد. با توجه به اینکه دستورات الهی ، از قرآن نقل شده است ؛ اگر فرد در مورد صحبت خود پافشاری کند یعنی حرف خود را مقدم بر سخنان خدا قرار داده است ، پس اینجا دیگر عبداللهمعنی و مفهوم ندارد فرد بنده خودگردیده است ودیگر بنده خدا نیست . در این زمینه به داستان قوم بنی اسرائیل اشاره ای می کنیم :

خداوند به آنان دو دستور داد: (1- شما حق ندارید با قوم یهود بجنگید و غیر از یهودی را کمک نکنید  2- اگر قوم یهود در جنگ شکست خوردند شما برای آزادی اسرای آنان پول بدهید و آزاد کنید )که  هر دو را قبول کنند ؛ اما این قوم یکی از آن دستور را اجراکردند ودیگری را اجرا نکردند سپس از سوی خداوندآ یه ای نازل گردید : اگر چه شما پول دادید و بنده ها را آزاد کردید ولی منتظر پاداش نباشد چون یکی از فرامین  را اطاعت نکردید و به غیر یهود کمک کردید .

پس نتیجه می گیریم باید دستورات الهی را کامل انجام بدهیم ونباید نسبت به احکام اسلامی اظهار نظر بکنیم .علم بشر در برابر علم خداوند بسیار بسیار محدود است و حکمت و فسلفه احکام را نمی داند پس بشر حق ندارد دربرابر دستورات الهی اظهار نظر کند و یا آن را تغییر دهد . البته این به معنی عدم تحقیق و بررسی در زمینه دستورات دینی نیست . یعنی انسان باید تلاش علمی خود را برای فهم فلسفه احکام انجام دهد اما نباید یافته های خود را در احکام الهی دخیل کند .

برای مثال گوشت خوک که حرام گردیده اکنون بشر به معایب آن پی برده اما در عین حال بشر نمی تواند بگوید با حرارت دادن آن میکروبها از بین می بریم و از آن استفاده می کنیم ،  چون ممکن است مشکلات دیگر هم داشته باشد که علم انسان بدان دست نیافته است .

انسانها دو گونه اند 1- عده ای دستورات الهی را نمی دانند . این گروه مشرو ط بر اینکه برای پیدا کردن احکام الهی کوتاهی نکرده باشند بر این افراد حرجی وارد نیست 2- عده ای دیگر افرادی هستند که به دستورا ت الهی یقین دارند ولی آنها را نمی پذیرند و آنها را باطل یا اشتباه می دانند . این افراد کسانی هستند که کفر اعتقادی و عملی دارند واینها بسیار خطرناک هستند .

دستورات دینی دو جنبه دارد :

• 
  حکم


• 
  موضوع

حکمبه مانند این است بگوییم کاغذ پاکاست که موضوعآن کاغذمی باشد و فقیه حکم کلی را مطرح می کند . فقها احکام الهی را بیان می کنند اما فهم موضوعات دست خود افراد است .

3-خداوند را باید آن گونه عبادت کنیم که خود فرموده است نه آن گونه که خودمان می پسندیم

با توجه به اینکه دستورات الهی توقیفی است یعنی همانکونه که هست باید عمل بشود وقابل تغییر نمی باشد و نیز نمی توان آنرا تحریف کرد . خدارا آن گونه که خود فرموده است عبادت کنیم ونباید بدعت در دین بیاوریم که این بدعت ها حرام است هر چند ممکن است آنچه که به عنوان بدعت مطرح می شود ترکیبی از دستورات دینی باشد . مثال  اینکه فرد برای اینکه حاجتش بر آورده شود فلان سفره را نذر می کند و برای آن آداب و شرایطی لحاظ می کند . این بدعت است و حرام می باشد .